Pembelajaran
bahasa kedua mesti dipelajari secara formal dan hanya
berkembang melalui latihan dan pengukuhan. Oleh itu, dorongan
(rangsangan) dan sikap positif adalah perlu.
Dalam
konteks pengajaran Bahasa Melayu sebagai bahasa pertama kepada pelajar
Melayu tidak banyak masalah. Sebaliknya, mengajar bahasa kedua kepada
bukan penutur jati (orang Melayu misalnya) memerlukan lebih perhatian.
Pelajar perlu melalui rancangan-rancangan dan aktiviti-aktiviti yang
tersusun dengan kaedah-kaedah tertentu.
Menghuraikan masalah pembelajaran bahasa kedua, Abdullah Hassan (1980) menjelaskan :
“Mungkin
salah satu masalah yang besar ialah bahasa Melayu yang diajar itu amat
formal dan tidak ada kegunaan atau persamaannya dengan bahasa yang
digunakan hari-hari, sehingga murid-murid terpaksa mempelajari suatu
dialek yang berlainan yang tidak boleh mereka tuturkan di luar kelas.”
Adalah
jelas bahawa mempelajari bahasa kedua merupakan satu proses
mempelajari perlakuan baru. Justeru, dalam proses pembelajaran,
gangguan daripada bahasa ibunda sering terjadi. Lingkungan kebudayaan
dan bahasa ibunda pelajar sering mempengaruhi proses pembelajaran
bahasa kedua mereka. Oleh itu, pengajaran bahasa kedua hendaklah
dirancang dan dilaksanakan secara bersistem. dan formal. Berikut merupakan proses-proses dalam pengajaran pemerolehan bahasa kedua.
a) Pembelajaran
bahasa kedua ialah satu proses mekanis. Proses ini akan
membentuk
perlakuan dan tabiat baru menguasai kemahiran bahasa, iaitu melalui
latihan-latihan dan peneguhan.
b) Bentuk
bahasa pertuturan dipelajari terlebih dahulu. Pengajaran bahasa kedua
mesti didahulukan dengan kemahiran lisan. Aktiviti pengajaran dan
pembelajaran bermula daripada kemahiran mendengar, kemahiran bertutur,
kemahiran membaca dan kemahiran menulis. Kanak-kanak diajar menyebut
perkataan sebelum bentuk-bentuk tulisan.
c) Pembelajaran
secara membuat analogi. Pelajar cepat menerima dan memahami makna
perkataan dengan cara melihat persamaan dan perkaitannya dengan objek
yang dianalogikan. Analogi digunakan untuk menunjukkan persamaan ciri
atau sifat. Cara ini akan mempermudah guru mengajar tanpa perlu
menghabiskan masa panjang untuk menjelaskan konsep-konsepnya
.
d) Makna
dipelajari dalam konteks. Makna haruslah dipelajari dalam konteks yangdapat menerangkan makna itu dalam konteks agama, adat dan adab, dan
sosio budaya teks atau rujukan teks.
No comments:
Post a Comment